Reykjavíkurskáldið Tómas Guðmundsson.
Laugavegurinn hefur orðið mörgum skáldum yrkisefni, þar á meðal borgarskáldinu Tómasi Guðmundssyni sem snemma haustið 1918 varð lífið og sálin í nýlendu ungra námsmanna sem bjuggu á Laugavegi 28 og 34b. Í síðarnefnda húsinu bjó Tómas uppi á lofti, en húsið var þá raflýst með steinolímótor sem Jónatan Þorsteinsson kaupmaður átti. Tómas lýsti þessum árum í kvæðinu „Við Laugaveginn“ og ekki laust við að skólaáranna sé minnst með trega:
Oft verður mér af vana gengið hér,
sem von á því ég eigi,
að gömul kvæði hlaupi móti mér
á miðjum Laugavegi.
…
En hérna voru skólaskáldin hyllt
af skáldbræðrum og vinum.
Og eitt var með þeim skáldum öllum skyllt:
Þau sköruðu framúr hinum.
Um heimsfrægð þá, sem hvers af okkur beið
var hinsvegar enginn vafi.
í ferskri dýrð og furðu tíminn leið.
Við féllum oft í stafi.
…
Og ennþá legg ég leið um forna slóð
og leita helgra dóma.
En langt er síðan list og andi stóð
við Laugaveg í blóma.
Laugavegurinn milli Vatnsstígs og Frakkastígs um það leyti sem Tómas bjó þar.
Heimild: Sigurður Einarsson í Holti: „Skálds og skólabróður minnzt“. Eimreiðin, 1. tbl. 1961.
